Trasa łączy dwa najpopularniejsze miejsca w tym paśmie, czyli Sokołowsko i Przełęcz Trzech Dolin.

fot. Marcin Trzpiot

Gdzie idziemy?

Zaczynamy od Sokołowska, nazywanego „polskim Davos”. Niegdyś w tym klimatycznym zakątku mieściło się słynne sanatorium dr Brehmera. Naszym celem jest Przełęcz Trzech Dolin, gdzie szerokie hale położone na łagodnych stokach, całkowicie różnych od pozostałych zboczy w tych górach sprawiają, że jest to najpiękniejszy obszar w Górach Suchych i z całą pewnością jeden z najpiękniejszych w Sudetach Środkowych. Znajduje się tutaj, największy w tym paśmie, węzeł szlaków turystycznych – pieszych, rowerowych i narciarskich. Pokrywa śnieżna utrzymuje się tu długo z powodu znacznej wysokości ok. 800 m n.p.m.

Cechy charakterystyczne

Strome zbocza Gór Suchych sprawiają, że szlaki piesze bywają tutaj zaskakująco trudne, jednak wybrana przez nas ścieżka biegnie schowanym w cieniu drzew, zielonym szlakiem pieszym, wzdłuż potoku Sokołowiec. Wędrówkę zaczynamy na leśnym parkingu zlokalizowanym przy ul. Głównej w Sokołowsku. Do parkingu, z centrum Sokołowska doprowadzi nas również zielony szlak pieszy, którym będziemy kontynuować spacer do celu, jakim jest schronisko Andrzejówka. Pierwszą część trasy pokonamy równą, ubitą drogą o minimalnym nachyleniu. Po pokonaniu ok. 1.2 km docieramy na Rozdroże pod Krzywuchą, gdzie po lewej stronie ujrzymy sporą wiatę z miejscem na ognisko, warto w tym miejscu chwilę odpocząć.

Co może Wam sprawić trudność?

Mniej więcej w połowie trasy, od wiaty nazywanej „Chatka Marianka” zaczyna się najtrudniejszy, stromy odcinek trasy mający ok. 400 metrów. Od tego momentu zalecamy dwie osoby do prowadzenia wózka. Schronisko Andrzejówka nie jest przystosowane do obsługi osób z niepełnosprawnościami, aby dostać się do budynku, musimy pokonać schody.

Jak dojdziecie na miejsce?

Do Sokołowska dojeżdżają autobusy wałbrzyskiego MPK – linia nr 15 oraz busy prywatnego przewoźnika (na Mieroszów), które odjeżdżają z ul. Sikorskiego w Wałbrzychu. Nie są one dostosowane do potrzeb osób z niepełnosprawnościami. Najwygodniej jest dostać się tutaj samochodem. W Sokołowsku znajdują się trzy bezpłatne parkingi, najbliżej wyjścia na trasę znajduje się parking na ul. Głównej. Możesz też dojechać bezpośrednio do schroniska Andrzejówka komunikacją miejską z Wałbrzycha – autobus linii nr 12. Ale wtedy ominie Cię piękny spacer przez las.

Gdzie odpoczniecie?

Po dojściu do schroniska Andrzejówka, gdzie można smacznie zjeść, zlokalizowana jest kolejna wiata, parking oraz pole kempingowe.

Co zobaczycie?

Po drodze zwróć uwagę na dwie śródleśne łąki, obfitujące w wiele gatunków roślin i owadów.

Przełęcz Spalona dzieli Góry Bystrzyckie na części południową i północną. Tu zaczynamy. Jeśli chcecie wypocząć z dala od zgiełku popularnych szlaków turystycznych, pospacerować łatwymi ścieżkami wśród gęsto rosnącego lasu – dobrze trafiliście.

fot. Marcin Trzpiot

Gdzie idziemy?

Proponujemy Wam wędrówkę rozpoczynającą się przy schronisku Jagodna, które znajduje się w budynku starej karczmy z 1895 roku. Naszym celem jest zdobycie szczytu Jagodnej, wznoszącej się 977 m n.p.m. i zaliczanej do Korony Gór Polski. Góra Jagodna posiada dwa wierzchołki – wymieniona wcześniej Jagodna oraz wyższa Jagodna Północna, zwana również Sasanką, o wysokości 986 m n.p.m., na którą nie prowadzi żaden szlak turystyczny.

Cechy charakterystyczne

Góry Bystrzyckie to łagodne wierzchołki i niskie różnice wysokości pomiędzy szczytami a przełęczami. Wybrana przez nas trasa idealnie wpisuje się w charakter tego pasma. Zaczyna się przy schronisku Jagodna, na wysokości ok. 800 m n.p.m wiodąc szeroką, szutrową drogą na szczyt. Niewielkie przewyższenia towarzyszą większości ścieżek w tym paśmie. Podczas wycieczki w orientacji pomagają niebieskie znaki szlaku pieszego. W otoczeniu drogi dominuje las świerkowy, którego runo obfituje w jagody. Również wierzchołek Jagodnej porośnięty jest lasem, dającym przyjemny cień.

Co może Wam sprawić trudność?

Początkowy, ok. 300-metrowy odcinek utwardzony jest kamieniami, które mogą nieco utrudniać przejazd wózkiem. Do schroniska można wjechać wózkiem inwalidzkim, jednak obiekt nie posiada specjalnych udogodnień dla osób z niepełnosprawnościami.

Jak dojdziecie na miejsce?

Dojazd do schroniska tylko we własnym zakresie, samochodem (brak komunikacji zbiorowej). Przy schronisku znajdują się dwa bezpłatne parkingi.

Gdzie odpoczniecie?

Warto zajrzeć już na starcie do klimatycznego schronisko Jagodna, w którym możecie również smacznie zjeść. Obok schroniska jest miejsce na ognisko, stoły i ławki, z których możecie skorzystać. Na końcu trasy, na szczycie Jagodnej znajduje się wiata turystyczna, ok. 500 metrów przed szczytem napotkamy duży drewniany stół z ławami.

Co zobaczycie?

W 2019 roku wybudowano tutaj stalowo-drewnianą wieżę o wysokości 23 metrów, z której można podziwiać panoramę niemal całych Sudetów, a przy dobrej widoczności dwa charakterystyczne szczyty pasma – Śnieżkę i Śnieżnik.

Góry Stołowe to charakterystyczne pasmo górskie, gdzie zamiast wyraźnych wierzchołków widzimy płaską jak stół  powierzchnię, wyniesioną ponad 850 m n.p.m.  – jedne z nielicznych w Europie gór płytowych.

fot. Marcin Trzpiot

Gdzie idziemy?

Wycieczkę rozpoczynamy w Batorówku, malutkiej osadzie z XVIII w. Na wschód od Batorówka przebiega granica Gór Stołowych. Stąd wyruszamy bardzo łatwym, niemalże płaskim Praskim Traktem oznaczonym niebieskimi znakami szlaku pieszego w kierunku Karłowa, by po przebyciu niecałych 3 km skręcić w prawo na żółty szlak pieszy prowadzący na „Niknącą Łąkę” będącą celem naszej wędrówki.

Cechy charakterystyczne

Trasa w całości wiedzie przez świerkowy las równą, szutrową nawierzchnią o minimalnym nachyleniu, z którą powinna poradzić sobie nawet niedoświadczona grupa z osobą na wózku. Po dotarciu na Niknącą Łąkę, przez torfowisko poruszamy się drewnianą kładką o szerokości nieco ponad metr – można nią przejechać wózkiem inwalidzkim, czy też wózkiem dla dziecka. Po przejechaniu kładką możemy wrócić na parking tą samą drogą, lub  kontynuować wycieczkę żółtym szlakiem poprowadzonym przez Skalne Grzyby. Po dotarciu do pierwszej skały o charakterystycznym kształcie typowym dla Skalnych Grzybów polecamy zejść trawiastą ścieżką zaznaczoną na mapie, by wrócić na parking drogą, którą przyszliśmy. Dalsza część szlaku żółtego przez Skalne Grzyby jest całkowicie nieprzejezdna wózkiem. Proponowany wariant ma niecałe 500 m długości.

Co może Wam sprawić trudność?

Przy tej trasie nie ma schroniska. Jedyne zagospodarowane dla turystów miejsce, to wiata turystyczna z miejscem na ognisko usytuowana przy parkingu. Przy wyborze wariantu powrotnego odcinkiem żółtego szlaku wiodącego na Skalne Grzyby, przejazd trasą jest trudny ze względu na liczne korzenie w pierwszej połowie trasy i wysoką trawę w drugiej części, więc by przejechać tam, konieczny jest wózek terenowy i asysta kilku osób.

Jak dojdziecie na miejsce?

Do Batorówka nie kursuje komunikacja zbiorowa, dojedziesz tylko samochodem. W Batorówku, przy wejściu na szlak niebieski jest do dyspozycji bezpłatny parking.

Gdzie odpoczniecie?

Ponieważ przy trasie, oprócz wiaty na parkingu, nie ma elementów zagospodarowania turystycznego, warto na wycieczkę zabrać koc, lub karimatę, na której możemy usiąść i odpocząć. Obok parkingu przepływa o nazwie Czerwona Woda, jego otoczenie idealnie nadaje się na piknik.

Co zobaczycie?

Jeszcze niedawno na tych obszarach istniało wiele torfowisk, jednak wskutek intensywnych działań melioracyjnych w XIX w. znaczne obszary zostały osuszone, a ich teren zajął las świerkowy. Obszar ochrony ścisłej Wielkie Torfowisko Batorowskie jest objęty całkowitym zakazem wstępu człowieka. Na szczęście istnieją tu inne miejsca dostępne turystom, gdzie możemy zobaczyć resztki torfowisk. Jednym z nich jest „Niknąca Łąka” ze specjalnie stworzoną ścieżką edukacyjną. Aby można było podziwiać podmokły teren, na łące wybudowano kilkusetmetrową, drewnianą kładkę umożliwiającą poruszanie się po podmokłym terenie.

Przy drodze ustawione są tablice informacyjne, z których możemy dowiedzieć się ciekawych faktów na temat otaczającej nas przyrody. Droga ta przez wiele wieków stanowiła ważny szlak komunikacyjny, łączący Kotlinę Czeską z Dorzeczem Odry. Prowadzono tutaj zorganizowany transport przesyłek i osób, czego pozostałością są kamienie milowe wskazujące odległości na szlaku. Najważniejszym i zaskakującym elementem są pozostałości niezadrzewionych torfowisk na „Niknącej Łące”, kiedyś typowych dla tego obszaru.