Lekcje sztuki

Natalia Jerzak – absolwentka Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu na kierunku grafika, stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za pracę magisterską pt. „Współczesny druk na tkaninie w Polsce”, laureatką nagrody „30 Kreatywnych Wrocławia”. Rysuje, projektuje i drukuje, by ubierać ludzi w swoje wzory. Inicjatorka projektu „SitoOgrodnicy” w MiserArt, będącego pracownią sitodruku tworzoną wspólnie z osobami mającymi w swoim życiorysie etap bezdomności. Wydrukowana razem z SitoOgrodnikami kolekcja tkanin jej autorstwa pt. „Polskie Lato” była we wrześniu 2017 r. prezentowana w Pawilonie Polskim podczas międzynarodowych targów dizajnu „London Design Fair”. Wzorem Wandy Telakowskiej, jej celem jest tworzenie sztuki zaangażowanej społecznie. Jest entuzjastką sportu, w szczególności jazdy na rowerze!

Beata Rojek – absolwentka Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu – dyplom z wyróżnieniem z zakresu malarstwa sztalugowego w pracowni ad. hab. Mariana Waldemara Kuczmy oraz dyplom z zakresu multimedia w pracowni prof. Pawła Jarodzkiego. Pracuje głównie jako malarka, rysowniczka i animatorka, ale także tworzy wielkoformatowe obrazy i instalacje jako rysowniczka czy autorka animacji. Jest laureatką nagrody dyrektora BWA Wrocław na Konkursie Gepperta w 2013 roku.

Alicja Patanowska – garncarka, projektantka, absolwentka Wydziału Ceramiki i Szkła Royal College of Art w Londynie oraz Wzornictwa Ceramiki Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Umiejętności rzemieślnicze są kluczowe dla jej praktyki artystycznej i projektowej – tworzy poprzez manualne eksperymentowanie z materiałami. Jej odpowiedzią na eskalację chaosu konsumpcji jest praca oparta na osobistym zaangażowaniu w proces powstawania produktu. Jest laureatką m.in. Franz Award, Mazda Design Award, British Glass Biennale. Jej prace stanowią część kolekcji sztuki i wzornictwa m.in. Shanghai Museum of Glass. Jej produkty są dostępne np. w Merci w Paryżu, Deutsche Bank Kunsthalle w Berlinie, Barbican Center czy TATE Modern w Londynie. Brała udział w ponad 100 wystawach na całym świecie, m.in. w Wielkiej Brytanii, Danii, Irlandii, Korei, Niemczech, Azerbejdżanie, Szwecji, Finlandii, Chinach, Brazylii.

Karolina Balcer – absolwentka Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu w pracowni malarstwa oraz multimediów. Jej projekt dyplomowy zatytułowany „Blok Techniczny” został uznany za dyplom roku w Katedrze Malarstwa i zdobył nagrody takie jak: Nagrodę Publiczności podczas 4 Przeglądu Młodej Sztuki „Świeża Krew”, nagrodę Marszałka Województwa Dolnośląskiego i nagrodę magazynu sztuki Format podczas 24 przeglądu Promocje w Legnicy. Laureatka konkursu Fresh Zone na ArtBoom festival w Krakowie, uczestniczka wielu przeglądów sztuki, m.in. Wro Media ART Biennale, Bielskiej Jesieni, 14.edycji Przeglądu Sztuki Współczesnej Survival, Artloop Festival, Biennale Sztuki Zewnętrznej Out of Sth, Otwarte Triennale w Orońsku. Zajmuje się malarstwem, wideo, tworzy instalacje w przestrzeni publicznej. Jej działania zawierają w sobie dużą wrażliwość na architekturę jako narzędzie organizacji życia społecznego.

Zakwas Studio – projekt realizowany przez Spółdzielnię Socjalną Zakwas, zapoczątkowany w 2018 roku przez tandem dizajnerski: Dominikę Kulczyńską i Mateusza Peringera. Oboje zdecydował się na utworzenie studia w formule spółdzielczej, ponieważ ważne dla nich jest budowanie współodpowiedzialności i poczucia sprawczości w relacjach społecznych. Zakwas to pracownia ceramiczna, szwalnia i przestrzeń projektowa badająca możliwości ponownego wykorzystania tworzyw sztucznych. Główną osią funkcjonowania studia jest ceramika, oparta na tradycyjnych metodach produkcji wsparta nowymi technologiami. W swoich działaniach Zakwas skupia również uwagę na edukacji ekologicznej oraz reintegracji osób zagrożonych wykluczeniem zawodowym. W 2020 roku, zaproszeni przez kuratorkę Agatę Nowak, współtworzyli MANUBĘ czyli limitowaną, rzemieślniczą kolekcję produktów Gdynia Design Days.

Kamila Mróz – absolwentka Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu. Dyplom magisterski na Wydziale Ceramiki i Szkła, specjalizacja Projektowanie szkła (2013). Część użytkowa jej dyplomu magisterskiego reprezentowała uczelnię na wystawie Najlepszych Dyplomów Projektowych Akademii Sztuk Pięknych 2013 i otrzymała Nagrodę Marszałka Województwa Śląskiego. Praca ta była również prezentowana na Międzynarodowym Przeglądzie Najlepszych Projektów Dyplomowych w Zamku Cieszyn oraz w trakcie Budapest Design Weekend w 2014. Laureatka m.in. EGE – European Glass Experience competition 2014 (wystawy w Hiszpanii, Portugalii i Włoszech), „European Glass Context 2016” – Bornholm Art Museum w Danii, „International Biennale of glass Bulgaria 2017”, „Milano Vetro 35 Competition” we Włoszech, 2018. W latach 2014 – 2016 prowadziła autorską pracownię szkła – 550 stopni STUDIO, której działalność skupiała się głównie na projektowaniu i wytwarzaniu nowoczesnej biżuterii oraz prowadzeniu warsztatów pracy ze szkłem w płomieniu palnika. W październiku 2018 roku rozpoczęła studia doktoranckie na macierzystej uczelni. Obecnie skupiona jest na badaniu wyładowań plazmowych w gazach szlachetnych oraz wykorzystaniu ich jako nowe medium sztuki użytkowej.

Traffic Design – multidyscyplinarny zespół projektowy, który zajmuje się kompleksowym działaniem w zakresie sztuki i designu w przestrzeni publicznej, a także placemakingu, organizacji imprez i wydarzeń kulturalnych. Prowadzą badania i działania animacyjne, których celem jest zgłębianie charakteru i tożsamości przestrzeni miejskiej. Miejskie inspiracje przekładają na projekty identyfikacji wizualnej, kreatywne strategie marketingowe i zaskakujące projekty międzybranżowe. Swoją wiedzę i doświadczenie wykorzystują, współpracując zarówno z sektorem publicznym jak i prywatnym. Dzielą się nimi podczas warsztatów, wykładów, spacerów edukacyjnych. Wierzą, że dobra przestrzeń uszczęśliwia użytkowników.

ZŁOTY KIOSK – niezależna przestrzeń wystawiennicza zlokalizowana we Wrocławiu na jednym z ołbińskich podwórek. To obiekt o wymiarach 2,5 x 2,5 x 2,5 m, w którym prezentowane realizacje uwzględniają i zapraszają do indywidualnego odbioru. Kolejni artyści i artystki pokazujący tu swoje prace są wybierani na podstawie rekomendacji. Artystka/artysta goszczący w danym momencie w ZŁOTYM KIOSKU typuje trzy osoby, z których wybierana jest jedna. W ten sposób tworzy się swego rodzaju sztafeta, złoty łańcuszek. Poza wernisażami ZŁOTY KIOSK działa w systemie „otwarte na żądanie”. ZŁOTY KIOSK może funkcjonować dzięki zaangażowaniu i zasobom tworzących go ludzi. Wystawy są finansowane przez Rewizję grupę projektową, która odpowiada także za ufundowanie obiektu.

O prowadzącej:
Barbara Sroka – menedżerka kultury, absolwentka Wiedzy o Teatrze na Akademii Teatralnej w Warszawie oraz Historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Przez kilka lat związana z rynkiem reklamowym i wydawniczym (m.in. Hachette Filipacchi Polska). W latach 2008 -2011 była Główną Konsultantką ds. Strategii i Promocji w biurze Gdańsk 2016. Od 2011 roku Zastępca Dyrektora w Instytucie Kultury Miejskiej. Realizuje projekty związane ze sztuką w przestrzeni miejskiej (m.in. Festiwal Malarstwa Monumentalnego Monumental Art, Gdańska Szkoła Muralu) oraz działania angażujące lokalną społeczność (m.in. Lokalni Przewodnicy i Przewodniczki).

O prowadzącej:
Teresa Latuszewska-Syrda – z wykształcenia humanistka (Filologia Polska na Uniwersytecie Łódzkim), z zawodu aktorka. W latach 2006–2007 organizatorka polskiej edycji międzynarodowego festiwalu graffiti „Meeting of Styles”. W 2008 stworzyła koncepcję i zorganizowała pierwszą edycję festiwalu graffiti Outline Colour Festival i w tym samym roku założyła Fundację Wspierania Sztuki Ulicy Outline – obecnie znaną jako Fundacja Urban Forms, której jest prezeską. Autorka koncepcji umieszczania na ścianach kamienic w centrum Łodzi wielkoformatowych obrazów – murali, które mają tworzyć stałą ekspozycję sztuki w przestrzeni publicznej. Od 2010 roku z powodzeniem realizuje tę koncepcję tworząc Galerię Urban Forms, a prowadzona przez nią Fundacja stała się jedną z najbardziej znanych w Polsce i na świecie organizacji z kręgu sztuki miejskiej.

O prowadzącej:
NeSpoon – artystka miejska, tworzy na styku street artu, garncarstwa, malarstwem, rzeźby i biżuterii. Jak sama twierdzi, chciałaby tworzyć sztukę pozytywną i związaną z pozytywnymi emocjami. Czasami w swojej sztuce odnosi się do kwestii społecznych i politycznych, które uważa za ważne. Większość jej prac składa się z odbitek tradycyjnych koronek ludowych, wykonanych z gliny lub malowanych na ścianach. Koronki stanowiące wzór dla prac NeSpoon są wykonywane ręcznie, przez artystów ludowych, od których Dymna je kupuje. Jej prace można zobaczyć między innymi w Hiszpanii, Włoszech (Valverde na Sycylii), Holandii, Francji (w Pont-l’Abbé), Polsce, Portugalii, Szwecji, Austrii, Hongkongu, Stanach Zjednoczonych, Niemczech i Indiach.

O prowadzącej:
Aleksandra Litorowicz – prezeska Fundacji Puszka, kulturoznawczyni, badaczka, twórczyni portalu o warszawskim street arcie i sztuce w przestrzeni publicznej PUSZKA, konkursu dla Warszawy przyszłości FUTUWAWA oraz portalu edukacyjnego sztukapubliczna.pl. Współzałożycielka Szkoły Architektury Społeczności SAS. Współautorka wielu projektów badawczych, wykładowczyni semestru miejskiego School of Ideas w SWPS, współpracowniczka „Magazynu Miasta” i „Notesu na 6 tygodni”. Przez wiele lat współpracowała z Instytutem Badań Przestrzeni Publicznej ASP w Warszawie i wykładała na studiach miejskich Miasta i Metropolie. Kierowniczka ogólnopolskiego badania malarstwa monumentalnego oraz trzyletniego projektu badawczego „Place Warszawy (do odzyskania)”. Kuratorka cyklu performatywnego dla warszawskich przestrzeni publicznych. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

O prowadzącym:
Jan Franciszek Cieślak – kurator i koordynator projektu „Warszawskie Kroje”. Projektant graficzny, programista, aktywista miejski. Współzałożyciel Stowarzyszenia Kulturotwórczego „Miastodwa”. Zajmuje się badaniem tożsamości wizualnej miasta i projektowaniem komunikacji. Prowadzi projekty łączące dizajnerów, badaczy i miejskich aktywistów.

O prowadzącym:
Karol Pawełek – projektant graficzny, założyciel i dyrektor kreatywny Studia YOS. Przez 2 lata kierował kampanią edukacyjno-informacyjną pt.: Park Kulturowy Stare Miasto w Poznaniu. Projekt miał na celu wdrożenie uchwały porządkującej zabiegi reklamowe przedsiębiorców na terenie staromiejskim. YOS Studio dostarcza kreatywne rozwiązania dla biznesu i kultury. Projektuje m.in. systemy identyfikacji wizualnej, wystawy, informację kierunkową oraz reklamy zewnętrzne.

O prowadzącej:
Kamila Mróz – absolwentka Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu. Dyplom magisterski na Wydziale Ceramiki i Szkła, specjalizacja Projektowanie szkła (2013). Część użytkowa jej dyplomu magisterskiego reprezentowała uczelnię na wystawie Najlepszych Dyplomów Projektowych Akademii Sztuk Pięknych 2013 i otrzymała Nagrodę Marszałka Województwa Śląskiego. Praca ta była również prezentowana na Międzynarodowym Przeglądzie Najlepszych Projektów Dyplomowych w Zamku Cieszyn oraz w trakcie Budapest Design Weekend w 2014. Laureatka m.in. EGE – European Glass Experience competition 2014 (wystawy w Hiszpanii, Portugalii i Włoszech), „European Glass Context 2016” – Bornholm Art Museum w Danii, „International Biennale of glass Bulgaria 2017”, „Milano Vetro 35 Competition” we Włoszech, 2018. W latach 2014 – 2016 prowadziła autorską pracownię szkła – 550 stopni STUDIO, której działalność skupiała się głównie na projektowaniu i wytwarzaniu nowoczesnej biżuterii oraz prowadzeniu warsztatów pracy ze szkłem w płomieniu palnika. W październiku 2018 roku rozpoczęła studia doktoranckie na macierzystej uczelni. Obecnie skupiona jest na badaniu wyładowań plazmowych w gazach szlachetnych oraz wykorzystaniu ich jako nowe medium sztuki użytkowej.

O prowadzącym:
Maciej Czarnecki – zajmuje się architekturą, która nie przeprasza. Składa się na to głównie szeroko rozumiany modernizm, zwłaszcza w wydaniu powojennym, brutalizm, futuryzm. Na co dzień publikuje na Instagramie (@maciejdusiciel) i Facebooku (@architekturaktoranieprzeprasza), gdzie architektura łączy się z jego pozostałymi zainteresowaniami – podróżami i fotografią. Z wykształcenia jest urbanistą, zawodowo zajmuje się projektowaniem mebli, stoisk targowych i wnętrz.

O prowadzącej:
Emilia Gumańska / OKIME EMIKO / VJ EMIKO – artystka wizualna, scenarzystka, producentka wideo, operatorka, VJ. Projekty EMIKO należą do kategorii eksperymentalnych video art’ów łączących motyw ciała, jego ruch z analogowymi elementami graficznymi, ktorym nadaje rangę symboli. Wyrażając emocjonalne stany człowieka. Podczas produkcji wykorzystuje zrealizowane wyłącznie przez siebie materiały video. Bazuje na autorskich scenariuszach, Pasjonatka tworzenia analogowych efektów specjalnych video oraz łączenia ich z motywem człowieka w procesie improwizacji. Minimalistyczne produkcje VJ Emiko można oglądać w formie projekcji video, instalacji i wideoklipow, w przestrzeniach klubowych i festiwalowych a także galeriach sztuki, czy też podczas najważniejszych wydarzeń kulturalnych, muzycznych i audiowizualnych w Polsce i za granicą. Na swoim koncie posiada między innymi wyrożnienia i głowne nagrody w międzynarodowym konkursie vj’skim VJ Torna Championship podczas 10. edycji Live Performance Meeting 2011 w Mińsku a także w Meksyku w kategoriach: Pre-Production i VJ Battle w roku 2013. Przez połtora roku wspołpracowała z Polskim Radiem miksując w czasie rzeczywistym wizualizacje w projekcie telewizyjnym 'Czworka na Wizji’. Laureatka konkursu 26 YACH FILM FESTIVAL w Opolu w kategorii Plastyczna Aranżacja Przestrzeni za klip „Deadly Queen” dla Joy Pop oraz PL Music Video Award za najlepszy klip w kategorii „muzyka elektroniczna” za MANOID „Take me”. W latach 2016-2018 zorganizowała cztery wydarzenia we Wrocławskim klubie UFF oraz Wyspa Tamka Art Hub dedykowane sztukom wizualnym : video, vjingowi, audiowizualnemu performance – BYOB Bring Your Own Beamer, angażując polskich oraz zagranicznych artystów wizualnych.

O prowadzącym:
Paweł Janicki – niezależny artysta medialny, dyrektor interaktywnym i producent działający w dziedzinie sztuki mediów, estetyki mikrodźwięków i kompozycji algorytmicznej, twórca audiowizualnych systemów interaktywnych, instalacji i performansów. Tworzy i stale rozwija narzędzia i interfejsy programowe. Szczególne miejsce w jego działalności zajmuje rozwijanie oprogramowania według własnych projektów, tworzenie własnych mediów oraz hackowanie już istniejących rozwiązań. Wśród jego realizacji znajdują się m.in. ścieżki dźwiękowe oparte na linii czasu i interaktywne ścieżki dźwiękowe zamawiane dla radia, telewizji, mediów interaktywnych, prac wizualnych (jak fraktal dla animacji wymiarowej oraz szereg sekwencji tytułowych i grafiki ruchowej); prace interaktywne, które nie są łatwe do sklasyfikowania, składające się z improwizowanego dźwięku, programów na żywo, protokołów komunikacyjnych, hakerów. Projekty muzyczne Janickiego były prezentowane w kilku publikacjach ukazujących dokonania europejskiej sceny muzyki eksperymentalnej i elektroakustycznej, ponadto współpracował z wieloma artystami, a także z branżą IT i instytucjami edukacyjnymi, w tym z wydziałami medialnymi wiodących polskich szkół artystycznych, jak np. z Wydziałem Intermedialnym Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu (Polska).

O prowadzącym:
Michał Brzeziński – absolwent filmoznawstwa Uniwersytetu Łódzkiego przy Katedrze Mediów i Kultury Audiowizualnej w 2003 r. Teoretyk, artysta i kurator Parakina (2008-10) oraz festiwalu międzynarodowego In out Festival (2009– 2011) w CSW Łaźnia i Galerii NT [Nowych Technologii] (2010) przy ŁDK w Łodzi, która była unikalną w skali kraju. Jeden z najważniejszych polskich twórców i teoretyków wideo-artu w ostatnim czasie. Od 2012 prekursor i jedyny aktywny dotychczas na scenie polskiej przedstawiciel bio-artu, zainteresowany sztuką afektywną i kategorią afektu („affective interaction”) jako nowym zjawiskiem estetycznym zaczerpniętym raczej z neuro-cybernetyki i medycyny niż z refleksji znanych dotychczasowej filozofii. Punktem wyjścia do jego działalności artystycznej jest świadomość historyczna, a zwłaszcza doświadczenia filmu strukturalnego.

O prowadzącej:
Anna Bil – Senior Product designer. W codziennej pracy dba, by projektowane produkty nie tylko spotkały się z miłością użytkowników, ale spełniały konkretny cel biznesowy. Entuzjastka Agile’a, pracy w Scrumie oraz usprawniania rzeczywistości. Od ponad 7 lat związana z BOLDARE, gdzie wraz z zespołem buduje produkty internetowe dla klientów z całego świata. Swoją wiedzą dzieli się ze studentami w Pracowni Publikacji Cyfrowych na katowickiej Akademii Sztuk Pięknych. Współpracuje z katowickim Medialabem. W chwilach wolnych podgląda prace wielkich mistrzów lub odpoczywa w out-door’rze.

O prowadzącym:
Michał Bieniek – artysta i kurator, prezes Zarządu Fundacji Sztuki Współczesnej Art Transparent. Jest twórcą i kuratorem generalnym Przeglądu Sztuki SURVIVAL, a także szefem galerii sztuki współczesnej Mieszkanie Gepperta. Dwukrotny stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (w 2006 i 2010 roku) oraz laureat nagrody Marszałka Województwa Dolnośląskiego w 2004 roku. W 2010 roku otrzymał nagrodę Gazety Wyborczej WARTO. Studiował także na wydziale Curating Contemporary Art w Royal College of Art w Londynie. Laureat stypendium „Młoda Polska” w 2011. W 2011 stworzył polską edycją formatu „Emergency Room” Thierry Geoffroy’a w ramach Europejskiego Kongresu Kultury we Wrocławiu. W 2012 kurator wystawy i sympozjum „Aktywna poezja. Sztuka w przestrzeni publicznej w Polsce” w Shoreditch Town Hall oraz w Courtauld Institute of Art w Londynie. Kurator wystawy „Niemcy nie przyszli” w Muzeum Współczesnym Wrocław (2014)  Kunsthaus Dresden (2016), a także polsko-ukraińsko-niemieckiej wystawy „Dispossession”, będącej elementem Międzynarodowego Biennale Sztuki w Wenecji w 2015. Od 2013 do końca 2016 kurator ds. sztuk wizualnych Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. W ramach ESK Wrocław 2016 zrealizował ponad sto projektów – wystaw, działań edukacyjnych, interwencji w przestrzeni publicznej i in. Odpowiedzialny za sprowadzenie do Wrocławia takich wystaw jak „Eduardo Chillida. Brzmienia” w BWA Wrocław (2016) czy „Summer Rental. Kolekcja Marxa we Wrocławiu” w Pawilonie Czterech Kopuł, oddziale Muzeum Narodowego we Wrocławiu (także 2016). Kurator cyklu kilkudziesięciu szeroko zakrojonych interwencji artystyczno-społecznych w przestrzeni publicznej Wrocławia pn. „Wrocław – wejście od podwórza”. Wyróżniony przez Radio Wrocław Kultura nagrodą „Emocje!” (2016), a przez magazyn F5 uplasowany na pierwszym miejscu aktywistów i działaczy kultury, którzy zmieniają Wrocław na lepsze (2017).

O prowadzącej:
Joanna Stembalska – kuratorka i historyczka sztuki. Ukończyła Historię Sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim i Podyplomowe Studia Kuratorskie na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Od 2006 roku pracuje w BWA Wrocław jako kuratorka, jako od 2013 kierowniczka galerii Studia BWA Wrocław i kuratorka programu rezydencyjnego w BWA Wrocław. Kuratorka i współkuratorka wielu wystaw, m.in. „For Kids and Adults” w Muzeum Sztuki Współczesnej w Belgradzie, „Być jak Sędzia Główny” w galerii Awangarda BWA Wrocław oraz wielu pokazów indywidualnych, m.in. wystawy „Czarne charaktery” Olafa Brzeskiego w CSW Łaźnia w Gdańsku, „Winning” Piotra Kmity w galerii Awangarda BWA Wrocław. Wyróżniona i nagrodzona za Międzynarodowe Biennale Sztuki Zewnętrznej OUT OF STH, redaktorka publikacji: m.in. „Artyści zewnętrzni” (2008), „OUT OF STH prezentuje” (2010), „Publikacja podsumowująca Biennale OUT OF STH” (2016). Członkini redakcji „Biura – organu prasowego BWA” wydawanego przez BWA Wrocław. Jej zainteresowania koncentrują się m.in. na sztuce w przestrzeni miejskiej, a zwłaszcza na jej społecznym wymiarze odzwierciedlającym współczesne demokratyczne tendencje uczestniczenia w kulturze.

O prowadzącej:
Iza Rutkowska – artystka, animatorka i menadżerka kultury. Założycielka Fundacji Form i Kształtów oraz Szkoły Nauk Praktycznych, reżyserka filmu „Podwórko im. Wszystkich Mieszkańców”. Współpracuje z samorządami miast, licznymi organizacjami pozarządowymi, domami kultury oraz instytucjami sztuki w Polsce i za granicą. Realizowała projekty między innymi we współpracy z Zachętą Narodową Galerią Sztuki, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Galerią Narodową w Dżakarcie czy Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Bolonii. Jej działania z pogranicza architektury, designu i performansu skupiają się na nadawaniu nowych form i kształtów przestrzeni publicznej. Angażują ludzi z różnych środowisk i w każdym wieku. Bywają efemeryczne, ale częściej przeradzają się w długi proces integracji lokalnej.

Cykl spotkań wokół dizajnu otwieramy, wychodząc z założenia, że wszystkie używane przez ludzi rzeczy zostały zaprojektowane. Dokładnie to samo myślą Magdalena Kreis i Natalia Romaszkan – autorki i inicjatorki strony „do dizajnu”. Uważają one, że warto poznawać proces projektowania, by lepiej rozumieć otaczającą nas rzeczywistość. Dlatego stworzyły stronę internetową „do dizajnu”, która jest bazą wiedzy i scenariuszy na działania dotyczące dizajnu, stworzoną z myślą o dzieciach i ich bliskich – rodzicach, opiekunach, nauczycielach.

Podczas pierwszego spotkania z serii „Lekcje Sztuki” opowiedzą o procesie jej powstania, idei całego przedsięwzięcia. Przyjrzą się scenariuszom działań edukacyjnych związanych z dizajnem i zastanowią się jak zaaplikować je podczas działań w domu, szkole czy zajęć pozalekcyjnych. Wspólnie z uczestnikami poszukają zastosowań dla działań wokół dizajnu łącząc je z codziennymi doświadczeniami.

Więcej: https://dodizajnu.pl  | https://www.facebook.com/dodizajnu/ 

O prowadzących:
Magdalena Kreis i Natalia Romaszkan – nie jesteśmy projektantkami, architektkami, graficzkami, ani siostrami. Poznałyśmy się na wrocławskim kulturoznawstwie w 2009 roku. Od tego czasu – wspólnie, ale też czasem osobno – wymyślamy i realizujemy projekty i działania związane nie tylko z dizajnem. Lubimy turystykę warsztatową, małe miasteczka i dużo jedzenia.

Jesteśmy pomysłodawczyniami strony do dizajnu, autorkami wszystkich tekstów oraz scenariuszy działań, które uprzednio przećwiczyłyśmy podczas naszych warsztatów. Zapraszamy do swobodnego korzystania z nich!

Czy dizajn może być formą aktywizmu?

Gabriela GABUKOW Kowalska, wrocławska artystka i projektantka, zna odpowiedź!
Podstawowymi metodami jej pracy są wnikliwa obserwacja i współodczuwanie, a społeczna użyteczność procesów projektowych stanowi dla Kowalskiej ogromną wartość. Być może właśnie dlatego dizajn postrzega jako obszar mocno interdyscyplinarny, a swoje działania osadza głęboko w kontekstach kulturowych, społecznych i psychologicznych.

Podczas spotkania Kowalska opowie o swoich doświadczeniach z narzędziami i strategiami związanymi z projektowaniem oraz ich wpływem na lokalne społeczności, skupiając się głównie na swoim długofalowym projekcie „Co mogę dla Ciebie zrobić?”.

O prowadzącej:
Gabriela gabukow Kowalska – artystka interdyscyplinarna, projektantka, aktywistka i kuratorka. Wnikliwa obserwatorka przestrzeni miejskiej i natury, a także relacji i interakcji międzyludzkich zarówno na jednostkowym, jak i kolektywnym poziomie. Fascynują ją konteksty: psychologiczny, socjologiczny i kulturowy, za których sprawą na pewne obiekty czy zjawiska reagujemy bezwarunkowo. Laureatka; „Machina Design Awards” (Młody Design 2010), dwukrotnie wyróżniona w konkursie „MakeME!” w ramach Łódź Design Festiwal. Nominowana przez Instytut Wzornictwa Przemysłowego do nagrody „Dobry Wzór 2011”. Laureatka Programu Stypendialnego MKiDN „Młoda Polska” (2009). Od 2016 roku realizuje projekt „Co mogę dla Ciebie zrobić?”, a w jego ramach bada i w twórczy sposób odpowiada na potrzeby mieszkańców danego obszaru. W tym kontekście działała wśród Basków, mieszkańców wrocławskiego Szczepina czy mniejszości ukraińskiej.

Czym jest dizajn zaangażowany społecznie i czy jest nam on w ogóle potrzebny? Czy każdy z nas może być „społecznym projektantem”? Na te pytania wspólnie postaramy się odpowiedzieć w czasie kolejnej odsłony „Lekcje Sztuki: Dizajn wszędzie!”

Poprzez przekrój społecznych projektów z Polski, ze Świata i autorskich prowadzącej, poznamy kolejne etapy realizacji, w tym definiowanie problemu i potrzeb społecznych w pracy projektanta. Następnie sami wcielimy się w rolę społecznego dizajnera i wykonamy ćwiczenie bazujące na metodzie profesora Johna Arnolda – ojca teoretyka „design thinking”.

O prowadzącej:
Dominika Kulczyńska – absolwentka fotografii we wrocławskiej AFIE i ceramiki na wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych. Pracuje multimedialnie, z ceramiką i tkaniną. Współtwórczyni Spółdzielni Projektowej Zakwas Studio, która skupia się wokół wzornictwa tworzonego w idei upcyklingu. Interesują ją tematy społeczne, które często porusza w swoich pracach. Dużą część uwagi skupia nie tylko na projektowaniu przedmiotu, ale też na projektowaniu procesów i zachowań ludzkich. Chciałaby, aby jej realizacje odpowiadały na ludzkie potrzeby lub o nich opowiadały. Mieszka i pracuje we Wrocławiu.

Czy projektowanie graficzne może uratować świat? 

Na to pytanie postaramy się odpowiedzieć podczas spotkania z Martą Przeciszewską! Wspólnie przyjrzymy się historii projektowania, zastanowimy się nad tym, jak wpływa ono na naszą codzienną rzeczywistość i czy – lub gdzie? – istnieje granica dzieląca projektowanie graficznie od ilustracji.

Szereg projektów przygotowanych przez wrocławską graficzkę posłuży nam jako punkt wyjścia do analizy codziennej pracy dizajnerki, poznania czym jest sam proces projektowy i jakie niespodzianki czyhają na grafików. Poznamy znaczenie słów fakap, asap i layout, ale nie zapomnimy również o frajdzie, zabawie i poczuciu humoru, niezbędnych w pracy kreatywnej.

O prowadzącej:
Marta Przeciwszewska – asystentka w pracowni Projektowania Identyfikacji Wizualnej na Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Na co dzień zajmuje się szeroko rozumianym Projektowaniem Graficznym, ze szczególnym uwzględnieniem projektowania książek i systemów identyfikacji graficznej. Jej ulubionym formatem papieru jest B2.

Czy stworzenie zeszytu własnymi rękami jest trudne? Na czym polega zawód introligatora? Dlaczego, chociaż książki nie ocenia się po okładce, to właśnie okładki zwracają naszą uwagę i sprawiają, że sięgamy po kolejne wydawnictwa? Podczas spotkania opowiemy o najbardziej współczesnych projektach związanych z introligatorstwem, poznamy sekrety pracy z papierem, a także wspólnie przygotujemy zeszyty w myśl hasła przewodniego świdnickiej serii: zrób to sam!

O prowadzącej:
Ewa E-R-S Służyńska – absolwentka edukacji artystycznej na Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu, obecnie studentka mediacji sztuki. Rysowniczka i ilustratorka; autorka kolaży, zinów, murali. Organizatorka warsztatów i wystaw. W jej twórczości widać wpływ kultury podwórkowej, czarnego humoru i cynicznej narracji otaczającego ją świata. Inspiruje ją sztuka średniowieczna, kultura hip-hopu i szczere wypowiedzi. Robi to, co czuje, używając dziecięcej niechlujnej kreski, która podkreślają na wpół zabawowy charakter jej twórczości.

Wszechobecne kolaże, kultura remiksu oraz re-use treści graficznych niepostrzeżenie zmieniły wygląd Internetu w XXI wieku. Kolejne grupy lokalnych twórców, aktywistów i projektantów sięgają po kolaże ze względu na ich atrakcyjność, łatwość przygotowania i digitalizacji, a przede wszystkim estetykę nawiązującą do mediów drukowanych i rzeczywistości przez nie kreowanej. Opowieść uzupełni KOLAŻ PARTY!, podczas którego będziemy mieli okazję razem stworzyć serię kolaży.

O prowadzącej:
Ewa Głowacka jest projektantką graficzną, absolwentką wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych i Historii Sztuki na UWr. Projektuje głównie dla placówek kultury i niezależnych inicjatyw kulturalnych. Jest entuzjastką działań D.I.Y i zinów, angażuje się w działania różnych grup oddolnych (m.in. kolektyw zinowy Moduł Kru, grupa robocza GRAS, do 2015 kolektyw graficzny sitoCRK i Galeria U). Prowadzi warsztaty edukacyjne, graficzne i introligatorskie, współpracując m.in. z SKW, Spółdzielnią Socjalną Panato, Fundacją Ładne Historie i Infopunktem Nadodrze. Swoje realizacje prezentowała m.in. w ramach I Międzynarodowego Triennale Rysunku w Katowicach, w Oblastní Galerie Liberec, DEPO2015 w Pilźnie, czy Apetit Gallery oraz Katono Gallery w Bilbao.  O prowadzącej: Aleksandra Janus – antropolożka, badaczka, kierowniczka Pracowni Otwierania Kultury w Centrum Cyfrowym, kuratorka i współautorka projektu Laboratorium muzeum, współzałożycielka grupy badawczej Kierunek Zwiedzania, absolwentka studiów doktoranckich w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej UJ. Prowadzi badania publiczności instytucji kultury, specjalizuje się w badaniu doświadczenia zwiedzających w muzeach, współpracuje z instytucjami poszukującymi efektywnych sposobów angażowania publiczności i wspiera je w otwartym dzieleniu się zasobami. W swojej pracy akademickiej zajmuje się badaniem kultur pamięci i rolą instytucji w procesie instytucjonalizacji dyskursów na temat przeszłości.

D.I.Y. to trend, który obserwujemy nie tylko w obszarach takich jak projektowanie graficzne, architektura czy rynek wydawniczy. „Do it yourself” bardzo mocno wybrzmiewa w przypadku projektowania sztuki użytkowej, najczęściej tych powszechnie używanych przez mieszkańców polskich miast. Projektowanie i prototypowanie wcale nie jest trudne! Podczas kolejnego spotkania w ramach projektu „Lekcje Sztuki” do Świdnicy wróci Marek Straszak, który podczas warsztatów w Galerii Fotografii przedstawi proces projektowania i produkcji przedmiotów codziennego użytku na przykładzie lampy. Jak wykorzystać gotowe, udostępnione na wolnych licencjach projekty? Które z materiałów są przyjazne środowisku? Jak w nieskomplikowany i tani sposób przygotować estetyczną i nowoczesną lampę? Wszystko to i wiele więcej już 20.03 podczas „Oświetlamy D.I.Y.”.

O prowadzącym:
Marek Straszak – spektrum jego działań obejmuje głównie wizualne sztuki multimedialne: animacje, instalacje interaktywne oraz wizualizacje. Studia na Wrocławskiej ASP (Fotografia i Multimedia) i FH Krefeld (Grafik Design) , UdK Berlin (Media Eksperymentalne) oraz stypendium na Collage of Art w Sydney (Australia). Udział w przeciągu ostatnich 5 lat w ponad 40 warsztatach i kursach z zakresu sztuki operatorskiej, animacji (różnorodne techniki), programowania oraz instalacji interaktywnej w Polsce, Niemczech i Australii. Swoje prace prezentował m.in. na KAN Wrocław 2008, w Kazimierzu n. Wisłą, w CSW Zamek Ujazdowski Warszawa (Miasto krótkich filmów). Laureat konkursów: Art And Buisness – Obraz roku 2006, TVP2 Dolina Kreatywna, Vj Contest 2007 Bochum (DE), ArtByChance – world selection 2010, 1st prize Animation emerging award BubleGumFestival New York 2010, Grand Prix dla Animaterii (kolektyw audiowizualny) w Showreel Competition na Poznań Vivisesja Festival 2011. Obecnie jest rezydentem artystycznym w CK ZAMEK, razem z Tomkiem Gestwickim i Pawłem Czarkowskim koordynuje produkcje Filmu Interaktywnego. Jest członkiem Fundacji Movlab, kolektywu Audiowizualnego Animateria, udziela się twórczo przy Kluboksięgarni Głośna w Poznaniu. Podczas kilkuletniej działalności współpracowal min. z AlterAlt, Aduma Interaktiv, Fundacja Ad Arte, CK Zamek, Human Art Technology Center.

Czym jest wzornictwo użytkowe i dlaczego wcale nie powinno kojarzyć się z czymś trudnym, skomplikowanym i niedostępnym? Jak wzory, motywy i ornamenty łączą się z historią tkanin, mody i odzieży? Jak wyglądał oryginalny polski wzór na tkaninie i dlaczego wcale nie jest to powszechnie kojarzony z Cepelią wzór etno? O historii wzornictwa na tkaninach, o poszukiwaniu polskiego patternu i o społecznie zaangażowanym projektowaniu opowie Natalia Jerzak. Dodatkowo uczestnicy spotkania będą mieli okazję zaprojektować i stworzyć swoje własne wzory do wykorzystania na tkaninach.

O prowadzącej:
Natalia Jerzak – absolwentka Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu na kierunku grafika, stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za pracę magisterską pt. „Współczesny druk na tkaninie w Polsce”, laureatką nagrody „30 Kreatywnych Wrocławia”. Rysuje, projektuje i drukuje, by ubierać ludzi w swoje wzory. Inicjatorka projektu „SitoOgrodnicy” w MiserArt, będącego pracownią sitodruku tworzoną wspólnie z osobami mającymi w swoim życiorysie etap bezdomności. Wydrukowana razem z SitoOgrodnikami kolekcja tkanin jej autorstwa pt. „Polskie Lato” była we wrześniu 2017 r. prezentowana w Pawilonie Polskim podczas międzynarodowych targów dizajnu „London Design Fair”. Wzorem Wandy Telakowskiej, jej celem jest tworzenie sztuki zaangażowanej społecznie. Pod pseudonimem „zwJerzak” tworzy ilustracje m.in. dla magazynu kolarskiego „Szosa”. Jest entuzjastką sportu, w szczególności jazdy na rowerze.

Za sprawą prowadzonej na szeroką skalę digitalizacji zasobów muzeów, archiwów, bibliotek i galerii, znaleźliśmy się w sytuacji niemającej swojego precedensu w historii – internet pełen jest zasobów kultury i sztuki, które mamy na wyciągnięcie ręki. Badania prowadzone przez Centrum Cyfrowe oraz Małopolski Instytut Kultury dowodzą jednak, że odpowiedź na pytanie o to, jak ich szukać, z których z nich można legalnie skorzystać i w jaki sposób, nie jest oczywista dla większości użytkowników sieci. Podczas spotkania zmierzymy się z tymi pytaniami, przyjrzymy się temu, jak wygląda sytuacja zasobów sztuki współczesnej na tle innych, starszych treści i omówimy zakres swobody użycia cyfrowych zasobów kultury atrakcyjnych dla artystów, edukatorów i kuratorów sztuki.

O prowadzącej:
Aleksandra Janus – antropolożka, badaczka, kierowniczka Pracowni Otwierania Kultury w Centrum Cyfrowym, kuratorka i współautorka projektu Laboratorium muzeum, współzałożycielka grupy badawczej Kierunek Zwiedzania, absolwentka studiów doktoranckich w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej UJ. Prowadzi badania publiczności instytucji kultury, specjalizuje się w badaniu doświadczenia zwiedzających w muzeach, współpracuje z instytucjami poszukującymi efektywnych sposobów angażowania publiczności i wspiera je w otwartym dzieleniu się zasobami. W swojej pracy akademickiej zajmuje się badaniem kultur pamięci i rolą instytucji w procesie instytucjonalizacji dyskursów na temat przeszłości.

Kim jest użytkownik rozmaitych narzędzi technologicznych w 2019? Świadomym konsumentem personalizowanych treści, a może zagubionym w ilości danych normalsem? Coraz częściej tworzenie efektywnych komunikatów i sposobów realizacji artystycznych opiera się na celnej diagnozie sieciowych miejsc, gdzie znajdują się odbiorcy naszego działania lub gdzie już nie bywają i dlaczego. Wiele z tych powodów może być związanych z podświadomym traktowaniem korzystania jako technologii self, czyli możliwości autokontroli, automatyzacji i doskonalenia siebie w życiu codziennym.

Podczas spotkania poszukamy miejsc i sposobów angażowania odbiorców działań artystycznych w sieci oraz przyjrzymy się współczesnemu użytkownikowi na bazie autorskich badań jakościowych.
Uczestnicy będą zaproszeni do wspólnej interakcji, podczas której wybiorą aspekty wymagające z jednej strony największej dozy refleksji, a z drugiej – samokontroli. Czy lawirowanie między tymi motywacjami to sztuka tworzenia siebie w sieci?

Zastanowimy się także nad współczesnymi dziennikami tożsamości. Dlaczego tożsamość stała się tak płynna w dobie nowych mediów i z czego wynikają trendy kreowania jej w coraz to nowych kanałach? Na koniec w odniesieniu do cyklu BIENNALE WRO 2017 „Feel like self” spróbujemy uchwycić granicę między „ja” autora a dziełem artystycznym.

O prowadzącej:
Anna Kalinowska – kulturoznawca, doktorantka Interdyscyplinarnych Studiów Doktoranckich Uniwersytetu Humanistycznospołecznego SWPS. Zajmuje się diagnozowaniem codziennych praktyk użytkowników sieci. Realizuje badania jakościowe dotyczące technologii self (czyli analogowych i cyfrowych narzędziach i metodach autokontroli i samodoskonalenia), a także projekt popularyzujący popkulturową adaptację tego zagadnienia: odado.xyz. Przygotowuje interdyscyplinarną monografię o technologiach self, która ukaże się w 2019 roku. Prelegentka i współorganizatorka licznych konferencji naukowych, m.in.: Kongresu Edukacji Medialnej, Interdyscyplinarnej Konferencji Naukowej TechSpo, Zjazdu Kulturoznawczego. Wykładowca Cyber Akademii – projektu realizowanego w ramach Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. Zawodowo związana przez kilka lat z promocją wydarzeń i organizacji lokalnych. Prowadziła pierwszą na rynku agencję lokalnej promocji LokaLOVE. W działaniach skupia się w dużej mierze na rozwijaniu kompetencji miękkich swoich odbiorców, dlatego w przygotowanych warsztatach często łączy doświadczenie PRowca z praktycznymi pomysłami wykorzystania nowych mediów.

Informacja nie tylko chce być wolna, ale również ludzie pragną wolnej (i darmowej) informacji, muzyki, filmów… W myśl tej zasady większość treści w sieci dostępna jest za darmo lub płacimy za nią w takich walutach jak nasze dane osobowe, wyświetlanie reklam lub za pomocą nowych systemów wspierania autorów społecznie np. za pomocą crowdfundingu. Aby działało to na korzyść zarówno odbiorców jak i twórców, potrzebne są reguły takich transakcji, nie tylko prawne, ale również etyczne. Spośród wielu narzędzi, które temu służą, jednym z najpopularniejszych są licencje Creative Commons. Przez ostatnie kilkanaście lat spopularyzowały się w sieci, sprawdziły w nieoczekiwanych miejscach jak nauka i biznes, a w świecie kultury zadomowiły w instytucjach publicznych, nadal stoją przed wyzwaniem by sprawdzić się jako narzędzie dla indywidualnych artystów. Jak wygląda stan wolnej kultury i licencji CC dziś i co może czekać je w przyszłości?

O prowadzącym:
Kamil Śliwowski – trener i animator edukacji medialnej, specjalizuje się w wykorzystaniu nowych technologii w edukacji, zwłaszcza w konteście prawa autorskiego oraz ochrony prywatności. Na co dzień współpracuje z fundacją Katalyst Education, Koalicją Otwartej Edukacji, Fundacją Panoptykon i Creative Commons Polska. Autor gry edukacyjnej o prywatności w sieci „Trzęsienie danych”, bloguje o nowych technologiach i otwartych zasobach w edukacji na www.otwartezasoby.pl.

Tematem wykładu będzie przedstawienie różnych modeli sieci jako sprzężonych ekosystemów: od sieci biologicznych, przez teleinformatyczne, aż do asamblaży podmiotów ludzkich i nieludzkich. A zatem sieci omówione będą między innymi w perspektywie enwironmentalizmu, cybernetyki i współczesnego posthumanizmu. Ta szeroka perspektywa analityczna pozwoli nam inaczej spojrzeć na kulturę cyfrową, włączając w nią eksperymenty prowadzone na pograniczu sztuki, nauki i technologii.

O prowadzącej:
Agnieszka Jelewska, profesor UAM, pracowniczka Instytutu Teatru i Sztuki Mediów, medioznawczyni, dyrektorka i współzałożycielka Humanities /Art /Technology Research Center na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (artandsciencestudies.com). Bada przede wszystkim transdyscyplinarne relacje pomiędzy nauką, sztuką, kulturą i technologią w XX i XXI wieku, ich wymiar społeczny oraz polityczny. Autorka książek Ekotopie. Ekspansja technokultury oraz Sensorium Eseje o sztuce i technologii. Prowadziła wykłady m.in. na Kent University w Cantenbury, Folkwang Universität der Künste w Essen, Harvard University, Boston, Emerson College, Boston. Kuratorka i współtwórczyni projektów z zakresu art and science: m.in. Transnature is Here (2013), Post-Apocalypsis (2015), Anaesthesia (2016). Za interaktywną instalację Post-Apocalypsis otrzymała wraz z zespołem Złoty Medal za soud design na międzynarodowym festiwalu Prague Quadriennial of Performance Design and Space (2015).

Wykład o tym, czym są nowe narracje w sztuce i kto za nimi stoi. Swoisty przegląd najciekawszych prac z dziedziny nowych mediów polskich i zagranicznych artystów.

O prowadzącej:
Anna Desponds – menedżerka kultury, kuratorka filmowa. Wspótwórczyni wydarzeń i wystaw, ostatnio konferencji Digital Cultures. Interesuje ją nowe narracje audiowizualne i hybrydowa kultura cyfrowa. Razem z Agnieszką Słodownik opowiada o nich w podkaście Odbiornik magazynu dwutygodnik.com. Członkini zarządu Fundacji Pełne Zanurzenie i współorganizatorka sieci StoryCode Warsaw skupiającej twórców immersyjnych form narracyjnych, takich jak cinematic VR czy webdoki. W przeszłości związana m.in. z festiwalem dokumentalnym i firmą dystrybucyjną Against Gravity. Pracuje w Warszawie i Berlinie.

O hakowaniu projektów, tworzeniu nowej jakości w reklamie poprzez dekonstrukcje wizualne i łączenie znaczeń. O użyteczności kolaży – starego medium – w nowej odsłonie dla współczesnego odbiorcy. Jak projekt bardzo niszowy może reklamować dużą markę i nie być jednocześnie reklamą? Digitalizacja procesu twórczego, czyli droga od papieru do zaawansowanego projektu cyfrowego.

O prowadzącej:
Beata “Barrakuz” Śliwińska – z wykształcenia architekt krajobrazu, z zamiłowania i zawodu visual designerka i ilustratorka. Mieszka i tworzy w Warszawie. Jest fanką kolażu i na tej technice opiera głównie swój styl pracy. Jest autorką postprodukcji graficznej sesji edytorialowych i modowych, okładek płyt muzycznych, okładek książek, ilustracji, oprawy graficznej wydarzeń kulturalnych, koncertów, a także identyfikacji wizualnych. Prowadzi autorski sklep internetowy z grafikami, prowadzi warsztaty graficzne. Techniki, z których najczęściej korzysta to kolaż digitalowy, ale bazuje także na analogach i tworzeniu odręcznych obrazków. Współpracuje m.in. z Adidasem, Audioriver Festival, Puro Hotels, Magazynem Usta, Asfalt Records, Charaktery, Skoda Polska, Local Heroes, Orska, Flirtini, Levi’s, etc. Jest autorką okładek płyt muzycznych spod szyldu U Know Me Records, Sony Music, Warner czy ART2. Projekty Beaty pojawiały się na łamach HUF Magazine, Newonce, Zwykłe Życie, Label Magazine, Futu, Fathers, KMAG, Lounge Magazine, Pismo. Jej pracę docenił i wydrukował włoski Vogue, a plakaty były prezentowane podczas LA Artistic Book Fair w Los Angeles. Nagrodzona w tym roku za Polish Graphic Design Award 2018 za najlepszą ilustrację prasową i wyróżniona za plakat komercyjny. Nominowana w kategorii Projektant w konkursie Projekt Roku 2017.

Jak technologia zbliża się do nas, wpasowuje w naszą percepcję, wpływa na postrzeganie. Wykład będzie traktował o technikach audiowizualnych w kontekście realizacji artystycznych i biznesowo-rozrywkowych. Czyli dokąd to wszystko zmierza i po co.

O prowadzącym:
Marek Straszak – spektrum jego działań obejmuje głównie wizualne sztuki multimedialne: animacje, instalacje interaktywne oraz wizualizacje. Studia na Wrocławskiej ASP (Fotografia i Multimedia) i FH Krefeld (Grafik Design) , UdK Berlin (Media Eksperymentalne) oraz stypendium na Collage of Art w Sydney (Australia). Udział w przeciągu ostatnich 5 lat w ponad 40 warsztatach i kursach z zakresu sztuki operatorskiej, animacji (różnorodne techniki), programowania oraz instalacji interaktywnej w Polsce, Niemczech i Australii. Swoje prace prezentował m.in. na KAN Wrocław 2008, w Kazimierzu n. Wisłą, w CSW Zamek Ujazdowski Warszawa (Miasto krótkich filmów). Laureat konkursów: Art And Buisness – Obraz roku 2006, TVP2 Dolina Kreatywna, Vj Contest 2007 Bochum (DE), ArtByChance – world selection 2010, 1st prize Animation emerging award BubleGumFestival New York 2010, Grand Prix dla Animaterii (kolektyw audiowizualny) w Showreel Competition na Poznań Vivisesja Festival 2011. Obecnie jest rezydentem artystycznym w CK ZAMEK, razem z Tomkiem Gestwickim i Pawłem Czarkowskim koordynuje produkcje Filmu Interaktywnego. Jest członkiem Fundacji Movlab, kolektywu Audiowizualnego Animateria, udziela się twórczo przy Kluboksięgarni Głośna w Poznaniu. Podczas kilkuletniej działalności współpracował min. z AlterAlt, Aduma Interaktiv, Fundacja Ad Arte, CK Zamek, Human Art Technology Center.

Tematem wykładu było omówienie nowych możliwości kreowania obiektów i sytuacji artystycznych, które łączą świat fizyczny z cyfrowym, na przykładzie działań grupy PanGenerator oraz najnowszych prac badawczych i eksperymentów z obszaru projektowania interfejsów i interakcji.

O prowadzącym:
Jakub Koźniewski – projektant i artysta działający na polu nowych mediów w ramach kolektywu PanGenerator. Tworzy instalacje i obiekty interaktywne z nurtu tangible interaction, physical computing, internet of things. Jego prace są regularnie publikowane na najważniejszych portalach podejmujących tematykę sztuki, projektowania i nowych technologii oraz prezentowane na festiwalach i wystawach w Polsce i na całym świecie. Zdobywca Złotego Lwa w Cannes w kategorii Design w 2016 roku. Prowadzi zajęcia na podyplomowych studiach Creative Coding na School of Form.

W ramach projektu Lekcje Sztuki, Magdalena Kreis i Natalia Romaszkan – kuratorki projektu „Przepis na mały dizajn” – zaproszą na spotkanie, które przybliży uczestnikom ideę projektu oraz pozwoli wykonać samodzielnie kilka obiektów według tytułowych, przygotowanych przez projektantów przepisów.

„Przepis na mały dizajn” to projekt, w którym projektanci i grupy projektowe przygotowali inteligentne i dowcipne przepisy z myślą o odbiorcach w różnym wieku. Są one próbą zdefiniowania i uchwycenia dizajnu w naszym najbliższym otoczeniu. „Przepis na mały dizajn” testuje formułę otwartych licencji w odniesieniu do dizajnu – projektanci udostępniają swoje pomysły, a wraz z nimi dokładne instrukcje, jak wykonać zaprojektowane przez nich obiekty. Dzięki ich realizacji każdy może przekonać się, że dizajn to nie tylko rzeczy – to sposób myślenia o otaczającym nas świecie.

Tematem kwietniowej edycji Lekcji Sztuki jest kuchnia, więc skupimy się na przepisach dotyczących jedzenia i spędzania czasu wokół stołu. Wszystkich uczestników spotkania prosimy o przyniesienie ze sobą jednego talerza. Na spotkaniu będzie można kupić książkę zbierającą wszystkie przepisy przygotowane w ramach projektu.

Projekt „Przepis na mały dizajn” został zrealizowany przez galerię Dizajn BWA Wrocław w ramach programu „Teraz Dizajn! 2013” dzięki dofinansowaniu ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Więcej o projekcie: http://starastrona.bwa.wroc.pl/pnmd/ Dizajn BWA Wrocław !

O prowadzących:
Magdalena Kreis i Natalia Romaszkan – kuratorki projektu „Przepis na mały dizajn” realizowanego przez galerię Dizajn BWA Wrocław, prezentowanego kilkakrotnie w formie wystawy i serii działań towarzyszących, a także publikacji i strony internetowej.

Współpracują od 2010 roku, realizując działania twórcze i edukacyjne. Z działaniami warsztatowymi podróżują po całej Polsce na zaproszenie instytucji kultury i organizatorów festiwali, przekonując, że dizajn to wszystko to, co nas otacza.

Spotkanie ma na celu przedstawienie procesu powstawania oraz prezentację wystawy pokazywanej w ramach Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016: „Wielkie Żarcie, czyli stół z powyłamywanymi nogami”. Wystawa ta miała na celu obserwację procesu twórczego, który stoi na tworzeniu przedmiotów z zakresu szeroko rozumianego dizajnu, momentu, w którym ekspresja artystyczna spotyka się z określoną z góry funkcją przedmiotu.

Na spotkaniu chcielibyśmy porozmawiać na temat społecznego odbioru dizajnu, konkretnych doświadczeń z przedmiotami, które kształtują otaczająca nas przestrzeń. Czy jawią się jako przedmioty artystyczne, czy zauważalny jest pierwiastek kreatywny? A może priorytetem jest funkcjonalność? Czy granica między tymi dwoma elementami jest zauważalna, definiowalna? A może nie potrzebuje być ona w żaden sposób możliwa do określenia? Może po prostu na tym właśnie polega dobry dizajn.
Spotkanie polegać będzie na prezentacji całego procesu przygotowawczego wystawy wraz z efektem końcowym, czyli happeningiem i wynikającą z niego wystawą. Na tej bazie chcielibyśmy poruszyć ze słuchaczami wymienione wyżej problemy.

O prowadzących:
Krzysztof Kucharczyk – z wykształcenia historyk sztuki (UWr) i manager kultury (SGH), przez 4 lata kierował galerią Szkła i Ceramiki BWA Wrocław, producent i kurator licznych wystaw, przez ponad półtora roku pełnił funkcję głównego specjalisty ds. sztuk wizualnych w Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. Od listopada 2016 Dyrektor ds. Artystycznych Instytutu Dizajn Kielce.

Magdalena Serafińska, rocznik 81’, Wrocławianka. Absolwentka Historii Sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim. Od wielu lat praktykująca projektantka wnętrz. Miłośniczka popkultury, przede wszystkim zaś przejawów przenikania sztuki do sfery kultury i odwrotnie.

Food Think Tank to fachowcy z wielu obszarów nauki i sztuki. Są wśród nich m. in. kucharze, bariści, artyści, rzemieślnicy, muzycy, architekci, kuratorzy i krytycy, antropolodzy, rolnicy, informatycy, prawnicy, chemicy. Skupieni wokół wspólnego procesu edukacji i rozwoju, tworzą nową wizję kulinariów. Przyświeca im hasło: „im więcej dajesz, tym więcej otrzymujesz”. Wszystkie realizowane przez nich projekty mają charakter eksperymentu. Karina Marusińska, która na co dzień pracuje na Wydziale Ceramiki i Szkła wrocławskiej ASP, jest odpowiedzialna za ceramikę. Podczas spotkania opowie jak przebiega komunikacja w tak dużej grupie indywidualności i jakie są tego efekty.

O prowadzącej:
Karina Marusińka – mieszka we Wrocławiu. Jest artystką interdyscyplinarną, dydaktykiem, animatorką społeczno-kulturalną. Prowadzi działalność organizatorską i popularyzatorską. Współtworzyła grupę projektową Wzorowo (2008-2014). Należy do kolektywu Food Think Tank (od 2014) i grupy performerskiej Łuhuu! (od 2005).

Głównym tematem spotkania będzie omówienie procesu tworzenia konkretnych smaków na przykładzie rodzajów kombuchy marki Cudo Kombucha Tea, procesu fermentacji i szukania odpowiedniego balansu w procesie samego warzenia – poszukiwanie analogii między tymi procesami, a procesem twórczym w przypadku kreacji dzieła przez artystę. Oddziaływanie na zmysły napoju, a dzieła sztuki. Czy mamy tu jakieś punkty wspólne ? Jakie doznania towarzyszą podczas obydwu procesów? Design oraz identyfikacja wizualna, jako element tożsamości marki i strategii marketingowej na przykładzie marki Cudo Kombucha.

Podczas spotkania zapraszamy na degustację kombuchy i herbat.

Czym jest kombucha? To bezalkoholowy napój fermentowany, warzony na bazie najlepszych, wyselekcjonowanych herbat. Kombucha zwiera żywe kultury bakterii i drożdży w skrócie SCOBY(Symbiotic Culture of Bacteria and Yeast), które przeprowadzają fermentację i zamieniają zawarty w nastawie cukier na korzystne dla zdrowia kwasy organiczne i mikroelementy. Powstaje naturalny, smaczny napój, który doskonale gasi pragnienie, a przy tym zawiera probiotyki, witaminy z grupy B, naturalne kwasy i antyoksydanty oraz polifenole. Dzięki temu wspomaga organizm, wzmacnia odporność i przyspiesza procesy metaboliczne. Przez długi czas grzyb kombucha nie był nikomu znany, dopiero na początku XX wieku został ponownie odkryty na Kaukazie we wsi Karkasom przez japońską lekarkę, która przeprowadzała tam badania dotyczące długowieczności niektórych mieszkańców wsi. Znalazła tam wielu starych, nadzwyczajnie rześkich, krzepkich ludzi, których wiek sięgał powyżej 100 lat. Powodem dożycia tak wysokiego wieku przy zachowaniu pełnej witalności było spożywanie przez nich napoju z grzyba herbacianego. Napój ten był do lat 90 dosyć popularny w polskich domach, wytwarzany tradycyjną metodą na własne potrzeby. Od kilkunastu lat produkowany komercyjne w Stanach Zjednoczonych przez wiele firm na szeroką skalę. W Europie od kilku lat zaczynają powstawać małe warzelnie które produkują napój tradycyjną metodą fermentacji. Jest to elementem pewnego szerszego trendu na świecie związanego z powrotem do wytwarzania zdrowej, nieprzetworzonej żywności, bez dodatków konserwujących i ulepszaczy.

O prowadzącym:
Tomasz Krzeczkowski, rocznik 84’. Od dwóch lat rozwija autorską warzelnię fermentowanych napojów bezalkoholowych w Świdnicy oraz tworzy markę Cudo Kombucha Tea.
Prawnik z wykształcenia, kucharz z zamiłowania.

Czym jest plakat i skąd się wziął? Czy plakaciarz i plakacista to ta sama osoba, i dlaczego twory tak efemeryczne były tak kunsztowne? Bazując na obfitym materiale wizualnym, przyjrzymy się estetycznym przemianom światowego plakatu, jego charakterystycznym cechom najwybitniejszym przedstawicielom. Poznamy najwspanialsze dzieła Polskiej Szkoły Plakatu i zastanowimy się na tym, co we współczesnym nadmiarze bodźców wzrokowych tak naprawdę wpada nam w oko.

O prowadzącej:
Joanna Gniady – leworęczna ilustratorka z Wrocławia. Tworzy dla międzynarodowych magazynów, wydawnictw i instytucji kulturalnych. Współpracowała m.in. z Operą Narodową w Paryżu, The Guardian, ELLE Italia, IKEA, Wysokimi Obcasami.

Jak w kilka godzin opowiedzieć historię tańca, poprzez wiele jego rewolucji, które przełamywały tradycyjne konwencje, wyprowadzały taniec z teatralnej sceny w codzienne przestrzenie, a zwyczajnemu chodzeniu nadawały rangę artystycznego wydarzenia – po współczesne formy performatywne, które podważają efekty tych rewolucji, a choreografią nazywają międzyludzkie relacje? Może najlepiej skupić się na jednym aspekcie tańca, a właściwie atrybucie tancerki lub tancerza – na ich butach. Poprzez historię obuwia, relacje mody i sztuki, ich wzajemne wpływy można prześledzić kolejne etapy tanecznych metamorfoz. Jak pisze Sally Banes w książce z 1980 roku o takim tytule – Terpsychora tańczy w tenisówkach (w oryginalne są to sneakersy). Sprawdzimy, jak na współczesnej scenie tańca mocne są wpływy amerykańskiego post-modern dance…i sneakersów.

O prowadzącej:
Karolina Wycisk – szefowa Fundacji Performat. Realizuje projekty edukacyjno-artystyczne w obszarze teatru, tańca współczesnego i performansu. Publikuje w czasopismach branżowych („Didaskalia”, „Teatr”, TaniecPolska.PL).

Wykład będzie miał charakter prezentacji z zaproszeniem uczestników do rozmowy. Prowadząca przedstawi wybór wystaw, instytucji, działań i publikacji, które przybliżają sztukę młodym odbiorcom. Odwoła się też do zasobów internetowych, z których można skorzystać w domu czy szkole.

O prowadzącej:
Magdalena Kreis (ur. 1987) – twórczyni, edukatorka, animatorka. Od 2010 roku związana z galerią Dizajn BWA Wrocław. Od 2012 roku współtworzy sieć Latających Animatorów Kultury i Latających Socjologów działającą w ramach Towarzystwa Inicjatyw Twórczych „ę”.

W czasie spotkania porozmawiamy o projektach artystycznych i sztuce, która zaprasza ludzi do wspólnego tworzenia opowieści o swoich małych ojczyznach, konstruowania lokalnej tożsamości, zbierania historii i wspomnień oraz kolekcjonowania doświadczeń związanych z „zamieszkiwaniem”. Skupimy się na artystach, grupach artystycznych, inicjatywach, których celem jest ukazanie mieszkańcom poprzez działania z pogranicza mediacji sztuki i animacji, że ich codzienne otoczenie jest warte uwagi jako nośnik znaczeń i kultury.

O prowadzącej:
Anna Bieliz – od 2013 roku współtworzyła Międzynarodowy Festiwal Dobrych Projektów Wroclove Design. Pracowała w CRZ Krzywy Komin we Wrocławiu. Koordynatorka sceny artystycznej Miejskiego Festiwalu MIASTOmovie. W latach 2015-2016 koordynowała projekty wymiany rezydencyjnej prowadzone we Wrocławiu i na Dolnym Śląsku w ramach Programu Rezydencji Artystycznych A-i-R Wro oraz programu Współorganizacji Projektów mikroGRANTY ESK Wrocław 2016.

Działania artystów mogą prowadzić do realnych zmian w sposobie życia mieszkańców i w​ infrastrukturze polskich miast i miasteczek. Mogą wpływać na sąsiedzkie relacje, integrować, zmieniać wygląd ulic, bram i podwórek, ale by tak się stało, artyści muszą opuścić mury galerii i ruszyć do odbiorców. Czy w Polsce są artyści, którzy tak pracują? Jakie mają osiągnięcia? Kto to animator, a kto streetworker?  Co my jako mieszkańcy możemy mieć ze sztuki w mieście, czy jest nam potrzebna?  ​Zapraszamy na wykład i dyskusję o działaniach współczesnych polskich artystów i artystek w przestrzeniach publicznych​, wspólnie porozmawiamy o tym, jak możemy wykorzystać sztukę w mieście.

O prowadzącej:
Natalia Romaszkan – animatorka kultury, koordynatorka i producentka projektów artystycznych i animacyjnych. Współpracowała z najważniejszymi polskimi artystami działającymi w przestrzeniach publicznych podczas projektu „Wrocław – wejście od podwórza” w ramach Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016)

Książka Hrabala Lekcje tańca… niewiele ma wspólnego z tradycyjnym instruktażem, przeciwnie – do tańca odwołuje się głównie w tytule. Autor używa tańca jako pretekstu do opowieści o relacjach i zdarzeniach. To podkreśla szczególną intuicję pisarza – taniec współczesny nie chce już kreować postaci i opowiadać historii poprzez ruch, ale linkuje do innych sieci i relacji, w których taniec jest tylko jednym z elementów. Tańczyć mogą bakterie i cząsteczki, a codzienną choreografię tworzy ruch ludzki i nieludzki, ludzi i zwierząt, pojazdów i maszyn. Czy, otoczeni na co dzień ruchem, zdajemy sobie sprawę z jego performatywnej siły? Jaką lekcję można odebrać w tańcu…w zasadzie nie wstając z krzesła?

O prowadzącej:
Karolina Wycisk – szefowa Fundacji Performat. Realizuje projekty edukacyjno-artystyczne w obszarze teatru, tańca współczesnego i performansu. Publikuje w czasopismach branżowych („Didaskalia”, „Teatr”, TaniecPolska.PL).